در قرآن مجید دو کلمه شریعت و منهاج با هم آورده شده است.
شریعت به معنای دین و منهاج به معنای مذهب است که انسان برای رسیدن به سعادت واقعی که همان رضای خدا باشد به هردوی آن ها نیاز دارد.
اگر بخواهیم خیلی راحت و روان شباهت ها و تفاوت های این دو را بیان کنیم می توانیم دین را وسیله ی راه و مذهب را مسیر راه تعریف کنیم.
اگر وسیله داشته باشیم و راه را ندانیم گم می شویم و اگر راه را بدانیم و وسیله ی رسیدن به آن را نداشته باشیم هیچگاه به مقصد نمی رسیم.
بعضی ها دین دارند اما مذهب ندارند.نماز می خوانند،روزه می گیرند اما کاری به راه و روش اهل بیت علیهم السلام و سیره ی آن بزرگواران ندارند.
بعضی هم مذهب دارند اما دین ندارند مثلا طرف تا صبح هو می کشد اما نماز نمی خواند یا تا صبح سینه می زند و نمازش غذا می شود.
بنابراین اینطور نتیجه می شود که راه و مسیر بسیار امر مهمی است همانطور که حضرت رسول صل الله علیه و سلم فرمودند امت من هفتاد و دو فرقه می شود که فقط یکی از آن ها اهل نجات است.
رسم کننده ی راه شیعه و رئیس این مذهب به حق،حضرت امام جعفر صادق علیه السلام است.
حال وظیفه ما انطباق سه موضوع با این راه است:
اعتقاداتمان،رفتارمان و اخلاقمان
در آیات و روایات مکر و حیله و نیرنگ بسیار مذمت شده و از گناهان کبیره بشمار آمده است.
مکر چند نوع دارد: مکر با خدا و مکر با خلق خدا. که همه آنها مذموم و از گناهان هستند.
متاسفانه انسان گاهی خواسته و گاهی بدون آنکه اسم عملش را بداند در تعاملات اجتماعی خود دچار حیله گری و مکاری میشود.
قبل از هر فکر و عملی، خود را جای دیگران بگذاریم و به انتهای کارهایمان و عواقبشان فکر کنیم.وبدانیم که در نظام هستی این ضرب المثل کاملا محقق میشود"از هر دست بدهی ،از همان دست پس خواهی گرفت" چنانکه در سوره فاطر آیه 43 میخوانیم"مکر بد به جز اهلش(حیله گر و فرد مکار) را در بر نمیگیرد."
یکی از مکرهایی که بسیار مذمت شده است دو بهم زنی و خراب کردن روابط بین زن و شوهر است که گناهی کبیره است گناهی شبیه به سحر که "فیتعلمون منهما ما یفرقون به بین المرء و زوجه"
جدا کردن زن و شوهر از بزرگترین گناهانی است که ابلیس (علیه لعنه) را شاد میکند.همانگونه که پیامبر(ص) در حدیثی فرمودند: شیطان تخت خود را بر آب می نهد سپس فرستادگان خود را(به منظور لغزاندن بندگان((الله)) به سوی گناهان بزرگو کوچک ) به میان مردم می فرستد که نزدیکترین و محبوبترین آنان به او کسی است که فتنه ی عظیم تری را(در بین اولاد آدم (ع) بر پا کرده باشد) تا اینکه یکی از آنان می آید و می گوید با فلان کس مشغول بودم تا اینکه بالاخره او را در حالی ترک کردم که چنین و چنان میگفت. ابلیس میگوید:نه به خدا تو کار چندانی انجام ندادی تا یکی از آنان(شیاطین) می آید و میگوید:من فلانی را ترک نکردم تا باعث جدایی او از همسرش شدم.ابلیس از این کار او راضی شده او را به خود نزدیک میکند و او را همکار خود قرار میدهد و میگوید: به راستی تو خوب هستی.
بزرگواران نیرنگ و مکر مصادیق بسیار مختلف و پیچیده ای دارد چه بسا در زندگی روزمره خود بسیار دچار مکر و حیله می شویم ،بدون آنکه بدانیم.
در باب نیرنگ میتوان به داستان حضرت یوسف(ع) اشاره کرد. برادران حضرت یوسف(ع) به مکر و حیله پسر را از پدرش جدا کرده و به چاه انداختند.
اگر خوب دقت کنید میتوانید به ریشه و آثار مکر پی ببرید.
ریشه مکر میتواند از امراض قلبی چون حسد و بخل باشد که باعث انواع مختلفی از گناهان کبیره مانند: دروغگویی، غیبت،تهمت و دل شکستن میشود.
در اینجا از دوستان تقاضا دارم کمی در مورد مصادیق این عمل پلید فکر کنند تا اگر مصداقی در درون خود یافتند سریعا در جهت درمان آن اقدام کنند.
امام رضا(ع) میفرمایند: رسول خدا(ص) فرمودن: هر کس مسلمان است نباید مکر و حیله به کار برد،زیرا من از جبرائیل(ع) شنیدم که گفت:کسی که مکر و نیرنگ کند در آتش است.
همانطور که عرض شد انسانها یا شناورند یا شناگر(حنیف/جلیف)
حال میخواهیم به بررسی دو دسته حنیف و جلیف بپردازیم:
انسان های حنیف:
رهبران: دارای اراده قوی
پیروان:ضعف اراده
انسان های جلیف:
رهبران:دارای اراده قوی
پیروان:اراده ضعیف
همانطور که میبینید ممکن است انسان اراده قوی داشته باشد اما گمراه باشد و یا اراده ضعیف داشته باشد ولی زرنگ و سعید باشد
انسان ها دو دسته هستند:
انسان های شناگر و انسان های شناور
انسان های شناگر خود دو دسته اند:
حنیف(حق گرا) و جلیف
از خداوند خواستارم که همه ما را از دسته انسان های شناگر حق گرا قرار دهد و نه از دسته انسان های خنثی و یا شناگر به سمت ظلمت.
یا کافِىَ الْفَرْدِ الضَّعیفِ
بی جانی طبیعت چشمانم را می زند
بهار بیدار شو من خسته ام از این زمستان ها...