گوشه چشمی آقا...

تو که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد

حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد

نیست دیگر بخرابات خرابی چون من

باز خواهی که مرا سیل دمادم ببرد

حال آن خسته چه باشد که طبیبش بزند

زخم و بر زخم نمک پاشد و مرهم ببرد

پاکبازی که تو خواهی نفسی بنوازیش

نه عجب باشد اگر صرفه ز عالم ببرد

آنکه بر دامن احسان تواش دسترسی است

بدهان خاکش اگر نام ز حاتم ببرد... 

عماد خراسانی

منتظر

انتظاری که خدایی باشد انسان را بزرگ میکند

متقی میکند 

اهل حکمت میکند 

متفکر میکند

این انتظار به خوبی در فیلم شیار 143 به تصویر کشیده شده است

به قول مشتی الفت:میترسم حرف بزنم یا یه چیزی بگم که غیبت بشه و از یونس خبر بدی برام بیاد

دختر مشتی الفت میگفت:الفت خیلی بزرگ شده به چیزایی توجه میکنه و چیزایی رو میفهمه که ما توجه نمی کنیم و نمی فهمیم.وقتی کنار الفت میشینم احساس کوچیکی میکنم.

آره ولله انسان منتظر متقی میشه

ساکت میشه 

خاص میشه 

خالص میشه

بی ادعا میشه

خدایی میشه

 

چقدر این روزها درد دارند...کاش مرهمی بیاید

یا مجیب

 

می گویند وسط روضه ها،خصوصا روضه ی عمو عباس(علیه السلام)،آنجا که تقریبا تمام قلب ها پاره پاره است چونان مشک اش و اشک ها جاری است؛آن زمان که شانه های همه لرزان است و سرها همه به زیر و عقل ها همه حیران از این همه وفاداری و شجاعت و مردانگی...دعا اجابت می شود...روضه خوان ها هم همه این را می دانند لااقل روضه خوان مسجد ما که می دانست... دُرست وسط روضه،آن هم روضه ی عمو عباس(علیه السلام)؛دقیقا آنجا که صورت ها همه خیس بود و سرها همه به زیر،دست ها را بالا گرفتیم و برای فرجت دعا کردیم آقا...

کاش اجابت شویم.

 

-این نوشته مربوط به تاسوعاست،عصر روز نهم محرم 1436،روزی که سراسر باران بارید

 

-طلوع می کند آن آفتاب پنهانی

ز سمت مشرق جغرافیای عرفانی

دوباره پلک دلم می پرد نشانه ی چیست؟

شنیده ام که کسی می آید به مهمانی

کسی که سبز تر است از هزار بار بهار

کسی شگفت،کسی آنچنان که می دانی...

قیصر امین پور